Gdy szczur zachoruje

Iwona13 · Wysłany: Sob 13:34, 07 Mar 2009 Temat postu: Gdy szczur zachoruje

Naszym najważniejszym zadaniem w opiece nad szczurem jest zapobieganie jego chorobom. Stale powinniśmy pamiętać, że leczenie tak małych zwierzaków jak szczury jest bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe.

Nie zapominajmy jednak, że właściwe warunki, odpowiednia opieka i pożywienie, w znacznym stopniu eliminują możliwość zaistnienia jakiejś choroby u szczura. Dobrze urządzona klatka i szczególna ostrożność, gdy szczura z niej wypuszczamy, to brak urazów mechanicznych (złamania, zwichnięcia - które bardzo trudno się leczy). Czysta klatka + odpowiednie żywienie zapobiega różnym zatruciom pokarmowym... ustawiona w odpowiednim miejscu, chroni zwierzaka przed zaziębieniem lub przegrzaniem

UWAGA

Nie próbuj leczyć szczura samemu! Uwaga

Każda zlekceważona przez nas choroba, może okazać się niebezpieczna dla życia szczura! Uwaga

Uważna obserwacja szczura pozwoli łatwo stwierdzić, &e jest chory. Jeżeli stracił apetyt, jest smutny i chowa się po kątach, a jego sierść jest nastroszona, straciła blask a oczy są matowe, to z pewnością szczur jest chory. Gdy mamy więcej zwierząt, to musimy koniecznie odizolować te chore od stada. Klatkę należy zdezynfekować i uważnie obserwować pozostałe zwierzaki, czy aby i one nie chorują.

Gdy stwierdzi się u szczura objawy choroby, zarażenia pasożytami czy uszkodzenia ciała, gdy szczur zachowuje się w odmienny sposób niż zwykle (u ciężarnej samicy może być to normalne), choć nie ma wyraźnych przyczyn, to należy natychmiast zwrócić się do lekarza weterynarii i nie eksperymentować z domowymi "środkami. Małe gryzonie nie chorują długo i jeżeli już naprawdę wyglądają na poważnie chore, to tak jest rzeczywiście. Dlatego eksperymentowanie szybko kończy się niepowodzeniem. W wypadku lekkiej biegunki, spowodowanej np. zbyt dużą ilością soczystego pokarmu lub lekkim przeziębieniem, można zastosować stary domowy środek, czyli rozcieńczoną czarną herbatę i sucharek. Nawet środki przeciw pasożytnicze należy podawać tylko w porozumieniu z lekarzem. Podanie ich na własną rękę może co prawda spowodować usunięcie pasożytów, ale również pogorszyć stan zdrowia szczura!

UWAGA

Jeżeli pojawiają się takie objawy jak:

biegunka, wymioty, wyciek z nosa (oczu lub uszu), "linienie, drgawki, paraliż

to powinniśmy udać się niezwłocznie po poradę do lekarza weterynarii !

Wstrętne choróbska

--------------------------------------------------------------------------------

Pasożytnicze

Tasiemce

Aż 14 gatunków tasiemców jest szkodliwych dla szczura. Zakażenie odbywa się albo bezpośrednio przez połknięcie całych członów tasiemca zawierających jaja, albo pośrednio przez pchły. Po połknięciu żywiciela pośredniego przez &ywiciela ostatecznego tasiemiec przeobrażą się do postaci dorosłej, powodując chorobę. Większość gatunków umiejscawia się w jelicie cienkim i przewodach żółciowych, natomiast formy larwalne często w wątrobie. Zakażenie tasiemcami jest przyczyną stopniowego osłabienia organizmu żywiciela, co dodatkowo sprzyja innym czynnikom chorobotwórczym, gdyż układ odpornościowy odpowiedzialny za walkę z infekcją jest mniej wydajny.

Nicienie

Przynależne do obleńców - robaków obłych, podobnie jak wyżej opisywane tasiemce mogą być dla szczurów bardzo niebezpieczne. Najgroźniejszy jest włosień kręty Trichinella spiralis Oven. Spożyte z pokarmem larwy w dalszej części przewodu pokarmowego przeobrażają się w ciągu kilku dni w osobniki dorosłe i zaczynają się rozmnażać. Jedna samica w ciągu półtoramiesięcznego życia jest w stanie urodzić ponad 1500 larw. Te przebijają ścianki jelit i poprzez układ krwionośny i limfatyczny docierają do większości mięśni i tam otorbiają się oczekując na następnego żywiciela. W czasie swoich wędrówek przebijają się przez mięśnie i narządy wewnętrzne, co jest bardzo bolesne. Choroba uzewnętrznia się najpierw zaburzeniami jelitowymi, a następnie ruchowymi; utrudnione jest też połykanie i żucie.

Owsiki

Owsiki Aspicularis tetraptera Nitzsch bardzo często występują w jelicie grubym, gdzie się również rozmnażają. Jaja wydalone z kałem po kilkunastu dniach stają się inwazyjne i połknięte rozwijają się w przewodzie pokarmowym.

Wszy, pchły, pluskwy oraz świerzbowce

Powszechnie znanymi, pasożytniczymi stawonogami, są wszy, pchły, pluskwy oraz należące do roztoczy świerzbowce. Pierwsze trzy nie są zbyt groźne, o ile nie występują w większej ilości jednocześnie, gdyż wtedy mogą powodować ogólne osłabienie organizmu. Podstawowe niebezpieczeństwo związane jest z ryzykiem przenoszenia przez nie zarazków chorobotwórczych.

Świerzbowce &ywią się limfą i głębokimi warstwami naskórka. Niektóre gatunki, np. Myobbia ratti atakują zwłaszcza nos, uszy i ogon. Miejsca występowania świerzbowca są bardzo swędzące, uszkodzeniu ulegają włosy i cebulki włosowe. Dodatkowo szczury drapiąc zaatakowane miejsca zwiększają uszkodzenia i infekują rany. Stan szczurów szybko się pogarsza, pojawiają się ubytki sierści. Zwierzęta chudną, niechętnie przyjmują pokarm; ogólne osłabienie grozi również zarażeniem się w tym okresie chorobą bakteryjną lub wirusową. Osłabiony organizm nie przeciwstawia się infekcji.

Grzybice

Wbrew potocznym opiniom choroby grzybicze dotyczą nie tylko skóry i naskórka, lecz również wielu narządów wewnętrznych. Szczęśliwie szczury stosunkowo rzadko chorują na grzybicę skóry, jeśli się to jednak zdarzy, to przeważnie objawia się występowaniem drobnych łysinek. W ich rejonie występuje zgrubienie skóry, a naskórek wyraźnie się łuszczy. Grzybice systemowe, dotyczące organów wewnętrznych, bardzo często atakują zwierzęta laboratoryjne, zwłaszcza po okresie stosowania kuracji antybiotykowych. W zależności od wywołującego ją gatunku rozwijają się w różnych narządach, np. histoplazmoza wywołana przez Histoplasmą capsulatum rozwija się w płucach i węzłach chłonnych oskrzelowych.

Związane jest to z drogą zakażenia - zarodniki grzyba unoszą się w powietrzu i razem z nim wnikają do dróg oddechowych szczura. Zewnętrzne objawy grzybic systemowych są mało charakterystyczne, a dodatkowo sytuację utrudnia fakt, że niektóre z grzybic mogą przebiegać w sposób bezobjawowy.

Wirusowe

Wirusy stanowią wielkie zagrożenie dla zdrowia szczurów hodowanych zarówno w laboratoriach, jak i w domu. Ponieważ choroby wirusowe są stosunkowo trudne o leczenia, powszechnie stosowana jest profilaktyka polegająca między innymi na bezwzględnie przestrzeganej kwarantannie stosowanej dla wszystkich nowych szczurów.

Wirus po dostaniu się do organizmu szczura wnika do wnętrza jego komórek. Tam, w zależności od wzajemnej relacji wirus <-> komórka, albo pozostaje w pewnej równowadze i nie rozprzestrzenia się dalej (zjawisko takie jest określane mianem wirusowego zakażenia ukrytego), albo rozwija się choroba wirusowa, której tempo rozwoju zależy od rodzaju wirusa oraz od warunków panujących wewnątrz zaatakowanych komórek.

Biegunka młodych myszy i szczurów

Chorobę wywołują dwa wirusy o różnej zjadliwości dla zwierząt w różnym wieku. Powodują rozległe zmiany w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza w nabłonku jelitowym. Objawia się żółtawą biegunką u zwierząt w wieku od 10 do 12-13 dnia życia i powoduje duże osłabienie organizmu, aczkolwiek śmiertelność jest znikoma. U myszy ta sama jednostka chorobowa powoduje prawie stuprocentową "miertelność młodych zwierząt.

Enzootyczne zapalenie płuc

est to bardzo groźna choroba, gdyż nie ma radykalnie działającego leku i w wypadku jej wystąpienia likwiduje się wszystkie szczury, a następnie przeprowadza dokładną dezynfekcję pomieszczeń i sprzętu. Wirus enzootycznego zapalenia płuc, do którego dołączają zakażenia bakteryjne lub grzybicze, powoduje przewlekłe schorzenie układu. Choroba przebiega przewlekle, bez wyraźnych objawów, i na ogół kończy się śmiercią szczura. Wirusowe zapalenie ślinianek jest bardzo rozpowszechnione w postaci zarażenia ukrytego. Nie powoduje większych zmian ślinianki ani kanalików nerkowych, gdzie również występuje.

Wirusy mogą być przyczyną powstawania u zwierząt zmian o charakterze nowotworowym. Nie oznacza to, że każdy wirus ma takie właściwości. Jest to uzależnione od wielu czynników, takich jak rodzaj wirusa, osobnicza odporność komórki, predyspozycje genetyczne, kondycja zwierzęcia itd.

Bakteryjne

Zakaźne zapalenie płuc

Wywoływane jest przez rozmaite drobnoustroje, takie jak dwoinki, pasterele czy pneumokoki, występujące na ogół również w organizmach zdrowych. Zapalenie płuc następuje przeważnie w wyniku obniżenia się odporności organizmu, np. przy przeziębieniu. Przebieg choroby jest gwałtowny. Objawy zewnętrzne to apatia, nastroszenie sierści i podwyższenie temperatury ciała. Następnym etapem choroby jest pojawienie się wysięku z nosa, kaszlu oraz kichanie. Równocześnie pojawia się utrudnienie oddychania (duszność). Wewnątrz organizmu zaatakowane są płuca i opłucna, gdzie poza stanem zapalnym mogą wystąpić ogniska martwicze. W ciężkich stanach zaatakowane są również osierdzie i śledziona, a w rozmaitych narządach wewnętrznych pojawiają się ropnie. Choroba nie leczona może spowodować śmierć szczura mniej więcej w ciągu tygodnia.

Kolibakterioza

Jest chorobą szczurów, myszy, świnek morskich, chomików i wielu innych zwierząt. Wywoływana jest przez pałeczkę okrężnicy (Escherichia coli) występującą w normalnej (zdrowej) florze bakteryjnej przewodu pokarmowego. Czasem na skutek dotychczas niezidentyfikowanych przyczyn, niektóre szczepy Escherichii powodują chorobę. Objawami kolibakteriozy są: biegunka, nastroszenie i zmatowienie sierści, osłabienie i wychudzenie. W zależności od przebiegu choroby może się ona zakończyć śmiercią zwierzęcia lub minąć samoistnie po jakimś czasie. Niewątpliwie kolibakterioza występuje wtedy, gdy z jakichś przyczyn nastąpi obniżenie odporności zwierzęcia, np. pogorszenie się jakości podawanej karmy, ogólne osłabienie, czy faza przejścia młodych od mleka matki, w którym znajdują się przeciwciała, do pokarmu naturalnego, gdy produkcja własnych przeciwciał nie jest jeszcze w pełni rozwinięta

Salmonelloza

Jako choroba może występować zarówno w postaci zakażenia przewodu pokarmowego, jak i posocznicy (zakażenie ogólne, na ogół przenoszone przez układ krwionośny lub limfatyczny). Zarazki chorobotwórcze z grupy Salmonella, takie jak S. enteritidis, S. typhi murinum, S. paratyphi A, S. cholerae suis i inne występują często u zwierząt zdrowych i uaktywniają się, podobnie jak w przypadku kolibakteriozy, przy zmianie warunków bytowania na mniej korzystne. Przebieg choroby może mieć charakter bądź ostry, bądź przewlekły. W postaci ostrej objawami są: gwałtowny wzrost temperatury, utrata łaknienia, biegunka i wymioty. Zgon następuje po kilku dniach. Forma przewlekła objawia się przede wszystkim wychudzeniem i utratą apetytu. Wewnętrznie zmianami chorobowymi objęty jest zwłaszcza układ pokarmowy i węzły chłonne, aczkolwiek zdarzają się również zmiany wątroby, nerek, śledziony, a nawet płuc i opłucnej. W praktyce weterynaryjnej chorych zwierząt na ogół nie leczy się, lecz usypia ze względu na niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się choroby.

Gruźlica

Wywoływana jest przez prątek gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Choroba ta nie ma tak szybkiego przebiegu, jak większość chorób bakteryjnych. W zależności od umiejscowienia się ogniska choroby objawia się biegunką w przypadku gruźlicy jelitowej, bądź też kaszlem i dusznością w wypadku gruźlicy płuc. Wewnątrz zaatakowanych narządów powstają niewielkie ogniska martwicze. Gruźlica jest chorobą przewlekłą, powodującą po pewnym czasie zgon szczura na skutek ogólnego wycieńczenia organizmu.

Gruźlica rzekoma gryzoni, nazywana pseudogruźlicą z powodu podobnych objawów i zmian chorobowych, wywoływana jest przez Corynebacterium pseudotuberculosis kutscheri. Poza zmianami charakterystycznymi dla gruźlicy może również wystąpić zatorowe zapalenie mózgu.

Inną jednostką chorobową, zwaną gruźlicą rzekomą, jest rodencjoza wywoływana przez Yersinia pseudotuberculosis. Prowadzi ona do śmierci zwierzęcia przez ogólne wycieńczenie, zwykle spowodowane biegunką.

Wywołane niedoborami pokarmowymi

W związku z faktem, iż wszelkiego rodzaju niedobory, zarówno składników pokarmowych, jak i substancji biologicznie czynnych, powodują cały szereg zmian w organizmie, trudno jest mówić o jednej określonej jednostce chorobowej, przypisanej do konkretnego niedoboru. Diagnozowanie utrudnia fakt, że na ogół zmiany chorobowe zachodzą w sposób płynny, nasilając się w miarę upływu czasu. Dla porównania samo zaistnienie choroby bakteryjnej czy wirusowej jest łatwo zauważalne, gdyż objawy pojawiają się bardzo szybko.

Wiele niedoborów pokarmowych nie wynika z błędów &ywieniowych, lecz z zaburzeń metabolizmu lub zaistnienia czynników zewnętrznych, nie mających nic wspólnego z żywieniem. Działanie silnego czynnika stresotwórczego może spowodować brak apetytu, a nawet zaburzenia jelitowe. Dowodem na to są często spotykane u ludzi sensacje żołądkowe przed ważnymi spotkaniami, egzaminami czy klasówkami.

Najczęściej niedobory pokarmowe w sposób zauważalny przejawiają się w postaci zmian skórnych. Dotyczy to zwłaszcza braków mikro- i makroelementów oraz witamin. Łatwe do zauważenia są również zmiany krzywicze. Dla szczurów szczególnie istotne są niedobory białek, gdyż wiążą się one z zaburzeniami rozrodu oraz resorbcją (wchłanianiem) płodów.

Jest wiele innych, równie niebezpiecznych, lub takich o przebiegu łagodnym, z którymi organizm szczura może poradzić sobie sam. Wiele jest również chorób dziedzicznych oraz uwarunkowanych genetycznie wad rozwojowych, takich jak karłowatość, wnętrostwo (jądra nie w mosznie, lecz w jamie brzusznej), cukrzyca czy wodogłowie. Pomimo tak wielkiej ilości chorób zagrażających szczurom, nie oznacza to, że każde zwierzę musi być na coś chore.

Należy założyć, że szczur kupiony w sklepie zoologicznym lub z indywidualnej hodowli jest zdrowy i w dobrej kondycji. Obowiązkiem właściciela jest prowadzenie stałej obserwacji zwierząt w celu jak najwcześniejszego zauważenia symptomów choroby, gdyż wtedy szansa na wyleczenia jest największa. Poza zaburzeniami przewodu pokarmowego, wynikającymi z błędnej diety czy podania czegoś nieświeżego, próby leczenia we własnym zakresie nie są wskazane. Jedynie lekarz weterynarii jest w stanie pomóc, przepisując konkretną kurację i sposób oraz dawkowanie leków.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

CHOROBA OBJAWY UWAGI

Kokcydioza uporczywa, wyniszczająca biegun-ka, często z domieszką krwi, powoduje śmierć zwierzęcia

wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Eimeria, powodują rozpulchnienie i owrzo-dzenie jelit

Robaczyce częste biegunki, wychudzenie, nie-kiedy kaszel i duszności

powodują je pasożyty wewnętrzne - tasiemce i nicienie. Zarażenie następuje poprzez skażony pokarm, często kończy się śmiercią

Salmonelloza kilkudniowa biegunka, szybkie wychudzenie i odwodnienie orga-nizmu

zarażenie poprzez zanieczyszczoną lub psującą się paszę, w której doskonale roz-wijają się bakterie z grupy Salmonella. Powodują one stany zapalne jelit, nerek i wątroby. Często kończy się śmiercią

Liszaj strzygący choroba skóry, w trakcie której zwierzę ciągle się drapie. Jego skóra pokrywa się u nasady włosów swę-dzącymi pęcherzykami, krostkami z ropną wydzieliną i strupami. Z cza-sem, w tych miejscach pojawiają się łysinki

chorobę wywołują grzyby z rodzaju Trichophyton i Microsporum, których rozwojowi sprzyja wilgoć, szczególnie niedosuszona, pleśniejąca ściółka

Pchły lub Wszy częste drapanie

pasożyty zewnętrzne skóry, przenoszą wiele chorób. Tępi się je środkami owadobójczymi, przeprowadza dezyn-fekcję klatki i całkowitą wymianę podłoża

Świerzb ciągłe drapanie powodujące pokry-wanie się ciała ranami i strupkami, utrata apetytu, chudnięcie i ogólne osłabienie

wywoływany przez Świerzbowce - pasożyty zaliczane do roztoczy. Żywią się one limfą i tkankami głębokich warstw naskórka, co wywołuje u zaatakowanego zwierzęcia silne swędzenie w miejscu inwazji. Często dochodzi do stanów zapalnych skóry

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Podatność na choroby nowotworowe

Przodkami szczurów sprzedawanych w sklepach były szczury laboratoryjne, specjalnie obciążone przez ludzi podatnością na choroby nowotworowe, dlatego u starych szczurów guzy są powszechnie znaną dolegliwością. Guzy pojawiają się najpierw na kończynach oraz na bokach i rosną bardzo szybko. W ciągu zaledwie kilku tygodni mogą osiągnąć wielkość orzecha włoskiego. Guzy umiejscowione na zewnątrz może usunąć weterynarz. Zazwyczaj nie zahamowuje to dalszego rozwoju komórek nowotworowych w organizmie szczura. Dopóki szczur, mimo nowotworu, jest wesoły i niezbyt ograniczony w swojej aktywności ruchowej, można zaoszczędzić mu operacji. Gdy jednak pojawiają się pierwsze oznaki bólu - ostrożne ruchy, półprzymknięte oczy, częstsze wypoczywanie - należy poważnie się zastanowić, czy łagodne uśpienie nie byłoby lepszym wyjściem, niż utrzymywanie go na siłę przy życiu.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ślepota starcza

Ślepotą są zagrożone szczególnie szczury stare. Ponieważ jednak nie są zwierzętami posługującymi się głównie wzrokiem, zadziwiająco dobrze sobie z tym radzą, kierując się bardziej niż przedtem zmysłem węchu, słuchu i dotyku. Wielu właścicieli nawet nie zauważa ślepoty swojego szczura! Niewidomy szczur może jednak przy gwałtownym, bezgłośnym poruszeniu przestraszyć się i ugryźć. Lepiej najpierw jakimś niewielkim dźwiękiem przygotować go na głaskanie czy chwytanie.

--------------------------------------------------------------------------------

Jeżeli chcesz więcej dowiedzieć się o szczurzych chorobach, udaj się do Lecznicy dla szczurów, gdzie znajdziesz bardzo wiele interesujących i fachowych informacji.

tekst zaczerpniety ze strony [link widoczny dla zalogowanych] gold5.fm.interia.pl

bydgoszczanka

Mam mały problem, może ktoś będzie potrafił mi pomóc z osób udzielajacych się na tym forum.

Moja jedna szczurka ma, nie wiem jak to nazwać, ale tak jak by oczy miała za duże, w porównaniu do jej współlokatorki wygląda to tak jak by oczy jej chciały wyjść.

I teraz pytanie do tych osób co posiadali więcej ogonków niż jednego w jednym okresie i też zauważyli taki coś?

Wcześniej miałam dwóch samców i nie zauważyłam takiej różnicy ponieważ były u mnie pojedynczo..